Date: 28/10/2021 Time: 12:39
Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής
Εάν ζούσε στις ΗΠΑ ο δάσκαλος, θα είχε διατελέσει τουλάχιστον σύμβουλος εθνικής ασφάλειας σε 2-3 διαφορετικούς Προέδρους, εάν δεν είχε περάσει πρώτα από τη θέση του προέδρου του Κογκρέσου ή της Γερουσίας. Θα σας εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους ο ελληνικός λαός και η άρχουσα τάξη της χώρας, δεν έχουν, ακόμα, έστω και διά της βίας, πιάσει τον Κοντογιωργη από τον «σβέρκο» για να τον βάλουν να ηγηθεί και να λυτρώσει τον τόπο από τα δεινά του και από τον νομοτελειακό αφανισμό του.
Ο δάσκαλος, στοχάζεται τη χώρας μας, όπως ακριβώς στοχάζεται τον κόσμο ένας Αμερικανός σύμβουλος Εθνικής ασφάλειας ή ένας βαθεοκρατής πολιτικός στρατηγιστής, από αυτούς τους αφανείς ήρωες που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Δηλαδή, στοχάζεται ταυτόχρονα τις απειλές στο εσωτερικό της χώρας του, τους θεσμούς της και την προστασία του συστήματος από εξωτερικές παρεμβάσεις, αλλά και τις απειλές που ανακύπτουν συνεχώς, στο γεωπολιτικό πεδίο. Το μυαλό ενός βαθεοκράτη Αμερικανού πολιτικού στρατηγιστή, κινείται ακατάπαυστα μεταξύ του Έθνους της κοινωνίας και της Αυτοκρατορίας και με όρους Ελευθερίας και ανεξαρτησίας.
Εάν για παράδειγμα ο Κοντογιώργης μιλούσε με τον Κίσινγκερ ή με τον Μπόλτον, ή σε ακαδημαϊκούς που στελεχώνουν υπηρεσίες, όπως η Homeland ή του υπουργείο Εθνικής Άμυνας, θα καταλάβαιναν αμέσως για τι πράγμα ομιλεί και τις διαδρομές που ακολουθεί ο στοχασμός του ανάμεσα στο Έθνος και την Αυτοκρατορία. Μιλάνε ακριβώς την ίδια γλώσσα και σας το λέω εκ βαθιάς πείρας αυτό.
Ο Καθηγητής Κοντογιώργης, προσπαθεί να διδάξει τον ελληνικό λαό να σκέφτεται και να ονειρεύεται το μέλλον του με όρους Έθνους και αυτοκρατορίας, ενώ το πολιτικό σύστημα και η άρχουσα τάξη της χώρας, στοχάζονται τον τόπο με όρους αστο-γυφτικού μαχαλά. Επ’ αφορμή λοιπόν, της Εθνικής Επετείου, ανέφερα αυτό που θα μπορούσε να είναι και να γίνει η Ελλάδα μας μέσω του στοχασμού και της ποιότητας του Κοντογιώργη και σε αυτό που τελικά την έχουν καταντήσει.
Στην Ελλάδα,οι πολίτες αδυνατούν – διότι έτσι τους έχουν εκπαιδεύσει – να στοχαστούν την πολιτεία τους, με όρους Έθνους, πόσο δε μάλλον αυτοκρατορίας, επειδή η άρχουσα τάξη της, έχει δημιουρήσει ένα καινοφανές πολιτικό δημιούργημα, αυτό της αστογυφτικής δημοκρατίας, που στοχάζεται και λειτουργεί με όρους του πολίτη υβριδίου, ευρισκόμενου στην ενδιάμεση κατάσταση, μεταξύ αστού και γύφτου.
Δεν είναι τυχαία η αυθόρμητη υπεράσπιση των γύφτων του Περάματος από το πολιτικό σύστημα και δίωξη των αστυνομικών, δηλαδή της εννόμου τάξεως και δομημένης σε κράτος, Πολιτείας. Άλλωστε, το είδαμε ξανά αυτό, όταν οι έτεροι, αστό-γυφτοι, Καραμανλής και Παυλόπουλος, παρέδωσαν το Κράτος το 2008, σε αναρχικούς και αλλοδαπούς για να το κάψουν.
Η εκφορά του λόγου του πολιτικού συστήματος, είναι ίδια ακριβώς με αυτή ενός γύφτου. Επιθετική, απέναντι στον άλλο, αγενής, χυδαία, εμπορική (δώσε μου την ψήφο σου να σου κάνω ρουσφέτι), ασύντακτη, χωρίς γνωσιολογικό υπόβαθρο, ψευδοεπιστημονή, αγύρτικη, απείρως ιδιοτελής και χωρίς καμία ηθική σπονδυλική στήλη. Γεωπολιτικοί επαίτες, καθ’ εικόνα και καθ’ομοίωση ενός γύφτου.
Αξιολογήστε τον Άδωνι Γεωργιάδη. Είναι ο ορισμός του αστό-γυφτου, χωρίς ουδεμία πολιτικο-κοινωνική παιδεία. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν, που ο αρχιερέας του αστικού-γυφτισμού, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον έχει ως αντιπρόεδρο και υπουργό. Ο Δένδιας, νομίζει ότι είναι υπουργός Εξωτερικών μίας κρατικής οντότητας, όταν το πολιτικό κύρος της χώρας και του ιδίου προσωπικά, δεν ξεπερνούν αυτό του διεθνούς Ταμτάκου και του εγχώριου πλανώδιου μοκετοπώλη στο κοινοβουλευτικό τσαντίρι της Μεταπολίτευσης.
Ο Μητσοτάκης λοιπόν, όταν λέει ότι κάνει άνοιγμα στο κέντρο, στοχεύει ακριβώς στον αστογυφτισμό που εγκαθίδρυσε ως άρχουσα κοινωνική ομάδα και εθνική ταυτότητα, ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο Ταμτάκος, ως κινηματογραφική φιγούρα, δε δημιουργήθηκε τυχαία από το σύστημα. Ήταν ο τρόπος του, για να περιγράψει τον μέσο Έλληνα αστό-γυφτο, που θα κατασκεύαζαν, ώστε να εξουσιοδοτεί και να νομιμοποιεί διά της ψήφου του, τον κοινοβουλευτικό του αστόγυφτο-αντιπρόσωπο. Κοστούμι (εάν και παρδαλό), σύμβολο αστικής ταυτότητας, με αυτοκίνητο Ντάτσουν και πολιτισμικό υπόβαθρο ενός γύφτου. Ενός ανθρώπου δηλαδή, χωρίς εθνικές και πολιτισμικές ρίζες. Εάν δεν ήταν αστόγυφτος ο Μητσοτάκης, δε θα προσπαθούσε, λαδώνοντας το σύμπαν, να μας πείσει ότι είναι μεγαλο-αστός εκ του Χάρβαρντ. Η πολιτική του και κοινωνική του παιδεία, θα ήταν αρκετή για να πεισθούμε. Το «είμαι ο άριστος», εκ των εγχώριων αστό-γυφτων , ως επικοινωνιακό προϊόν των συμβούλων του Κυριάκου, αν μη τι άλλο, δείχνει τη βαθιά και ανίατη πλέον παρακμή της χώρας.
Γυρολόγοι-πλιατσικολόγοι, αλαζόνες Ταμτάκοι, με χορηγούμενο πτυχίο εκ του Χάρβαρντ ή το London School of Economics, στοχαστές επιπέδου σάπιων ζαρζαβατικών και πολιτισμικής κοπριάς, για υποψήφιους αγοραστές του δικού τους ποιοτικού επιπέδου.
Εάν πρέπει σήμερα να πει ένα μεγάλο ΌΧΙ η χώρα, είναι στον αστο-γυφτισμό του μεταπολιτευτικού καθεστώτος. Αξίζουμε, ως λαός, πολύ περισσότερα από αυτούς που έχουμε ως ηγέτες. Μπλε, Πράσινους και Κόκκινους γύφτους. Το παρδαλό Πολιτειακό σακάκι του Ταμτάκου…
Follow us on Twitter
Join our Facebook page