Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής
Η πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis για λογαριασμό του Mega, πέραν της τεράστιας δημοσκοπικής διαφοράς μεταξύ της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης, που διαπιστώνει η έρευνα, μας έδειξε και ένα νέο στοιχείο, που δεν είχαμε ξαναδεί ως τώρα. Η Φώφη Γεννηματά, είναι δημοφιλέστερη πολιτικός από τον Τσίπρα, ο οποίος έχει κατέλθει στην τρίτη θέση των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, με πρώτο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Εάν θεωρήσουμε ότι τα νούμερα που δίνει η εταιρεία είναι αληθή (προσωπικά πιστεύω, ότι έχουν φουσκώσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ για να μη διαμαρτύρονται), το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δείχνει να επιστρέφει αργά, αλλά σταθερά, στην φυσική του πολιτική θέση, αυτή του 3%. Ο ΣΥΡΙΖΑ, βαδίζει στο πολιτικό και κοινωνικό περιθώριο, αφού μόνο αυτό κατάφερε να εκφράσει τα 4 χρόνια εξουσίας του, οπότε, λογικό είναι να καταλήξει πάλι σε περιθωριακά εκλογικά ποσοστά, τώρα που είναι στην Αντιπολίτευση.
Η κουτοπονηριές της Metron Analysis, βέβαια, δεν περνάνε απαρατήρητες και σε αυτή την έρευνα, όπου φουσκώνοντας τα ποσοστά του συνόλου της κεντροαριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, θέλει να δώσει στον Ελληνικό λαό την αίσθηση, ότι υπάρχει ένα ακόμα δομημένο πολιτικό σύστημα, το οποίο νομιμοποιείται να κάνει τα αίσχη, που κάνει. Στηρίζοντας, με χαλκευμένο τρόπο, τα ποσοστά της ευρύτερης κεντροαριστεράς, δίνει άλλοθι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, να ασκήσει τις πολιτικές του Αριστερού διεθνούς διευθυντηρίου, με πρόσχημα και δικαιολογία, ότι θέλει να διεμβολίσει τον εκλογικό χώρο του κέντρου, για να παγιώσει στο διηνεκές την εξουσία του.
Οι δημοσκοπήσεις στην Μνημονιακή εποχή, ποτέ δεν είχαν να κάνουν με τις διαφορές των κομμάτων, αφού όλα ακολουθούν την πολιτική του Βερολίνου και του διεθνούς διευθυντηρίου του συστήματος Κλίντον-Ομπάμα-Μέρκελ, αλλά με τον προπαγανδισμό ύπαρξης της πολιτικής διαφορετικότητας εντός του κοινοβουλίου και της συστημικής του νομιμοποίησης. Ο σκοπός των δημοσκοπήσεων, είναι να δείχνουν στον Ελληνικό λαό, ότι εντός του αυτοβαφτιζόμενου Συνταγματικού τόξου, υπάρχει και λειτουργεί, η πολιτική και ιδεολογική διαφορετικότητα των κομμάτων. Στην πραγματικότητα, όμως, ισχύει αυτό, που έχει διατυπώσει πολύ σοφά, ο Καθηγητής πολιτικής επιστήμης, Γιώργος Κοντογιώργης, ότι ο Ελληνικός λαός, στις εκλογές, διαιτητεύει μεταξύ δύο κομμάτων που κάνουν ακριβώς τα ίδια.
Στον λαό, θεωρούν, ότι πρέπει να δίδεται η αίσθηση, ότι το πολιτικό του σύστημα, παραμένει ζωντανό και ότι εξακολουθεί να έχει μία υγιή σχέση έκφρασης, αντιπροσώπευσης και συναλλαγής μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Δε θέλουν να αποκαλυφθεί και να ιζηματοποιηθεί κοινωνικά, ότι στην Ελλάδα, το ισχύον πολίτευμα είναι αυτό, της μονοκομματικής Δημοκρατίας.
Ουαί κι αλλοίμονο, εάν έδειχναν τα πραγματικά νούμερα αποδοχής των κομμάτων. Για σκεφτείτε τι θα γινόταν, αν έλεγαν στον κόσμο, ότι το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων, εκφράζει μόνο το 25 ή 30% της κοινωνίας και αυτό με το ζόρι και κατόπιν εξαγοράς ψηφοφόρων; Χάος, κατάρρευση και κοινωνική απαίτηση για χιλιάδες συλλήψεις, για διαφθορά και εσχάτη προδοσία. Είναι πάρα πολλά τα δισεκατομμύρια που ροκανίζουν για να επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο.
Ας εστιάσουμε και πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου αυτός είναι ο μεγάλος ηττημένος, όπως τον καταγράφει η δημοσκόπηση. Στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, έχουν εισέλθει, υποτίθεται, σε μία πορεία εσωστρέφειας, αναζήτησης πολιτικής ταυτότητας, ευθυνών για την ήττα και αναζήτησης αντιπολιτευτικού λόγου και ρόλου.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά, εάν όλοι αυτοί μας δουλεύουν κανονικά, εάν πιστεύουν τις ηλιθιότητες που λένε, με τον μανδύα του πολιτικού αναστοχασμού των πραγμάτων, εάν ο Τσίπρας τους δουλεύει όλους εκεί πέρα και εάν εν κατακλείδι, είναι τόσο ηλίθιοι, όσο όλοι εμείς πιστεύουμε ότι είναι.
Ψάχνουν για τα αίτια της ήττας, ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Έτσι, διατείνονται τουλάχιστον. Ψάχνουν τα αίτια, για να μπορούν να απολογηθούν στο λαό, ώστε αυτός να τους δώσει συγχωρωχάρτι και να συνάψουν για πολλοστή φορά το χιλιοειπωμένο κλισέ, του νέου κοινωνικού συμβολαίου. Καλά, βρε παιδιά, εδώ δεν τιμήσατε και δεν τηρήσατε το πρώτο, γιατί να συνάψει ο λαός, ένα δεύτερο μαζί σας;
Ο Μίκης Θεοδωράκης, σας έδωσε, με δύο λέξεις, την πηγή του προβλήματός σας και την αιτία της απορρίψεώς σας από τον Ελληνικό λαό. Σας αποκάλεσε, στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία, κόκκινους φασίστες. Κάνατε και εξακολουθείτε να κάνετε, ό,τι έκανε και ο Μιχαλολιάκος και θα έχετε πολιτικά και εκλογικά,την ίδια κατάληξη με τον ίδιο. Ο Μιχαλολιάκος, ήθελε να μετατρέψει τους Έλληνες σε Εθνικοσοσιαλιστές. Η κοινωνία, να αποκτήσει τα ιδεώδη, τις αρχές και να υποταχθεί, σε αυτά που πρέσβευε ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο πολιτικά, νηπιακός εγκέφαλος του Μιχαλολιάκου. Το ίδιο κάνατε και εσείς. Θέλατε η κοινωνία, να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% και να την εντάξετε στον ιδεολογικό σκουπιδότοπο του Σόρος, του διεθνούς διευθυντηρίου και του Πολιτικού Ισλάμ. Θέλετε, πολιτικά, πολιτισμικά, πολιτειακά, κοινωνικά και αξιακά, ο Ελληνισμός να σμικρυνθεί, για να χωρέσει στο πολιτικό ταγέρ της Χίλαρι Κλίντον και τις κελεμπίες των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Αποκαλέσατε, ως γνήσια φασιστοειδή, όχλο τον Ελληνικό λαό, που διαμαρτύρονταν για την Συμφωνία των Πρεσπών. Σακατέψατε την μεσαία τάξη στους φόρους. Επιτεθήκατε, με την ανοχή, αν όχι με την συγκατάβαση του Ιερώνυμου, στην Εκκλησία και το Χριστιανισμό. Γεμίσατε τη χώρα με λαθροεποίκους, τινάζοντας στον αέρα την κοινωνική και πολιτισμική συνοχή της χώρας. Κάνατε τον Ελληνικό λαό, μόνιμο θύμα μίας συνεχούς και αυξανόμενης γεωμετρικά, εγγληματικότητας, που δημιουργεί η παράνομη μετανάστευση. Κάψατε κόσμο στο Μάτι και δε ζητήσατε ούτε μία συγγνώμη. Στη Μάνδρα, τους πνίξατε. Αντί να πετάξετε τη Δούρου έξω από το κόμμα, κάθεστε και την κανακεύετε για το «επιτυχημένο και θεάρεστο έργο» που άφησε.
Ακόμα και σήμερα, τα έντυπά σας, είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι του Ερντογάν. Εάν δεν ήταν ο Καμμένος στην Κυβέρνηση, να σας κρατάει λίγο τα γκέμια, θα είχατε κάνει ακόμα πιο φρικτά εγκλήματα πάνω στο σώμα της Ελλάδας.
Γιατί διερωτάστε, λοιπόν, «τις πταίει», αγαπητοί φίλοι, στον ΣΥΡΙΖΑ; Στον αναρχικό χώρο, που διαβάζω τα κείμενά τους με ειλικρινές ενδιαφέρον, διαθέτουν περισσότερη πολιτική παιδεία και πολιτικό βάθος, από το σύνολο της Κοινοβουλευτική σας ομάδος. Να κάτσω να συζητήσω με αυτά τα παιδιά, όλη την κοινωνιολογική σκέψη του Μαρξ, του Ζίμμελ και του Ντυρκέμ, να δω τι χρήσιμο μπορώ να κρατήσω από τη συζήτηση και τι να απορρίψω.
Μαζί σας, όμως, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει καμία κουβέντα. Διότι, πολύ απλά, δεν έχετε καμία ιδεολογική, αξιακή και Εθνική ραχοκοκαλιά. Είστε, να σας το πω ξεκάθαρα: Ένα λιγουρόκομμα, που ζητάει να έχει πολιτικό ρόλο και φωνή. Είστε Αδωνιστές, με νεο-Μαρξιστικό μανδύα. Χειρότερα δηλαδή, απο κόκκινους φασίστες. Είστε το μόνιμο «σχεδόν» σε όλα σας. Σχεδόν Αριστεροί, σχεδόν Καπιταλιστές, σχεδόν πατριώτες, σχεδόν έντιμοι, σχεδόν αστοί και σχεδόν Δημοκράτες.
Ο Πάνος Καμμένος, που σας έζησε, σας αποκάλεσε λιγουρόκομμα, εμμέσως πλην σαφώς. Αυτό είσασταν και αυτο είστε. Εάν είχατε καταλάβει βαθιά, πολύ βαθιά μέσα σας, ότι τα Μνημόνια άνοιξαν το καπάκι του βόθρου και βγήκατε εσείς στην επιφάνεια, θα έπρεπε να είχατε σπεύσει να αποδείξετε στον Ελληνικό λαό που σας εμπιστεύτηκε και σας πίστεψε, ότι δεν είστε ούτε τα βοθρολύματα, ούτε τα κατσαριδοειδή της νέας κατάστασης. Αποτύχατε να το κάνετε αυτό και αν δεν στήνατε, με τον πιο χυδαίο και παράνομο τρόπο, το εκλογικό αποτέλεσμα των εκλογων του περασμένου Ιουνίου, θα είχατε διαλυθεί τώρα. Θα έρθει η ώρα, όμως, που θα μιλήσουμε και γι’ αυτό.
Ας καταλάβει, το σχεδόν άδειο κεφάλι σας, ότι με Αντώναρους, Ραγκούσηδες και Ξενογιανακοπούλες, δε θα δείτε προκοπή. Γελάνε και τα τσιμέντα με τέτοια μπολιάσματα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, προσπάθησε, όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του, να προσδώσει μία Ελληνοπρέπεια στην έκφανση της Ισλαμοαριστεράς (δημιούργημα και της CIA), που αντιπροσώπευε ο ίδιος στην Ελλάδα. Γνώριζε και κατήγγειλε από την πρώτη μέρα, το διεθνές διευθυντήριο της διεθνούς Αριστεράς, που έχει εγκατασταθεί πάνω στον πλανήτη. Το πολέμησε, όσο μπόρεσε. Με λάθη και κόστος. Τουλάχιστον, τον κατέγραψε η ιστορία, ως κάποιον που διέκρινε με καθαρό μάτι, το μέλλον του Ευρωατλαντικού κόσμου. Εσείς, από την πρώτη μέρα, υποταχθήκατε στην υπόθεση του κορωνοϊού, όπως ο Μητσοτάκης, με το διευθυντήριο του Γκέιτς και του παιδόφιλου, Τζο Μπάιντεν.
Μείνατε μόνοι σας και αυτό που λείπει τώρα, είναι να βάλετε αγγελία στις εφημερίδες για να βρείτε ψηφοφόρους. Ως, σχεδόν «νεοπασόκοι», το μόνο που σας απέμεινε από την κληρονομιά του Ανδρέα, είναι η γελοία μίμηση της φωνής του.
Καλά να πάθετε… Και εις χειρότερα!