Date: 06/05/2022 Time: 18:02
Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής
Έχετε και εσείς την αίσθηση ή μόνο κάποιοι από εμάς, ότι είμαστε ως άνθρωποι, ως κοινωνίες και ως Έθνη, παγιδευμένοι, όπως ο Νίο στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μεροβίγγειου στο Matrix Revolutions; Ανάμεσα σε δύο κόσμους; Του Μάτριξ και εκείνου της Ζάιον;
Τι συμβολισμός και αυτός στην ταινία, έτσι; Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε. Ο Μεροβίγγειος και η σύζυγός του, Περσεφόνη. Ο Μεροβαίος, ο θρυλικός ιδρυτής της ομώνυμης δυναστείας των Φράγκικων βασιλείων, μυθικό πρόσωπο με πολλούς, όπως ο Νταν Μπράουν, να το ενδύουν με ένα χιτώνα αιώνιου μυστικισμού.
Από την μία λοιπόν, ο ορθολογισμός του Μεροβίγγειου, ως αρχιερέως της αιτιότητας και του ορθολογικού «Follow the science» των ημερών μας των απονομιμοποιημένων πολιτικών καθεστώτων και δίπλα του η Περσεφόνη, γυναίκα του Άδη και γέφυρα μεταξύ του άνω κόσμου και του κάτω. Ο Μεροβίγγειος, στην ταινία, δίνει μία μικρή διάλεξη στoν Νίο και την συντροφιά του και είναι ανατριχιαστικά ίδια με τις διαλέξεις που ακούσαμε περί επιστήμης και ιατρικής αιτιοκρατίας, από τύπους σαν το Φάουτσι!
Η σκηνή στο σπίτι του Μεροβίγγειου στην ταινία, έχει κάτι από Μπλαβάτσκι. Αγάλματα με μορφές παρελθόντων εποχών, ηδονισμός και ορθολογισμός, που σήμερα μπορούν να ταυτοποιηθούν ως τα κύρια χαρακτηριστικά της τωρινής πέμπτης ανθρωπότητας, όπως κατηγοριοποίησε τις ιστορικές περιόδους η αποκρυφίστρια φιλόσοφος.
Μπορώ να παραθέσω 10.000 λέξεις, αναλύοντάς σας τη γεωπολιτική κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα στον πλανήτη, από τουλάχιστον 3 διαφορετικές οπτικές γωνίες, όλα τα σενάρια για το αύριο, όλες τις πολιτικές εξελίξεις, χρησιμοποιώντας όλα τα επιστημονικά εργαλεία και την πρέπουσα πολιτική ορολογία, για να πείσω εσάς και πρώτα – πρώτα εμένα, ότι όλα θα εξελιχθούν στον κόσμο σύμφωνα με τους κανόνες του ντετερμινισμού, των διεθνών σχέσεων, της πολιτικής επιστήμης και καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας.
Θα ήθελα πάρα πολύ να παρατάξω όλα τα ορθολογικά στρατεύματα που διαθέτει η νόησή μου, ώστε να κάνω την πολύ μικρή φωνούλα μέσα μου να σιωπήσει να ψιθυρίζει ότι, ίσως να βρισκόμαστε μπροστά σε περίοδο που εγώ, την αποκαλώ περίοδο της μεγάλης σιωπής.
Όλοι μιλάνε και μιλάνε συνεχώς. Στα social media, στο youtube, στο tik tok, στην τηλεόραση, στα ραδιόφωνα, παντού! Εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι, όλοι μιλάνε ταυτόχρονα! Όλοι έχουν κάτι να πουν!
Είναι αφόρητη η ηχορύπανση και η οχλαγωγία της ανθρωπότητας και φοβάμαι, μήπως πατηθεί το κουμπί του Mute και εμείς, θα ψάχνουμε πάλι τις πολιτικές-φιλοσοφικές ερμηνείες για να εκλογικεύσουμε την παύση, την μεγάλη παύση της ηχορύπανσης.
Στην Ουκρανία και πάνω στον ουκρανικό λαό, επιβλήθηκε η πρώτη μεγάλη σιωπή. Η Γερμανίδα υπουργός, είπε κάτι παρεμφερές ( περί δεκαήμερης κατάστασης εκτάκτου ανάγκης χωρίς ρεύμα), από αυτά που άνθρωποι σαν τον Καιρίδη, προσπαθούν να εκλογικεύσουν με αναλύσεις, τις οποίες και εγώ ασπάζομαι ως προς την λογική τους και την επιστημονική τους αρτιότητα, χωρίς να λαμβάνουν, όμως, υπόψη ότι αυτό που πυροδοτεί τέτοιες δηλώσεις, ενδέχεται να είναι ακούσιο και είναι μέρος του συλλογικού ασυνείδητου και του ανθρώπινου ενστίκτου. Δεν είναι απαιτητό, ούτε είναι γραμμένο στα άστρα, ότι όλες οι δηλώσεις αξιωματούχων, αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδιασμού.
Όταν λοιπόν, λένε διάφοροι αναλυτές, ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να κρατήσει αρκετούς μήνες και ίσως πάνω από χρόνο, η πρώτη σκηνή που μου έρχεται στο μυαλό για το παγκόσμιο σύστημα, είναι αυτή του Νίο στον σιδηροδρομικό σταθμό, ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ούτε μπρος, ούτε πίσω. Ούτε στο προηγούμενο γεωπολιτικό status quo, αλλά ούτε και στο επόμενο. Στην σιωπή του πουθενά, τον δύο κόσμων. Του σήμερα και του αύριο.
Η προσωρινή αναστολή ή ακόμα και η αναίρεση του ντετερμινισμού πάνω στο ανθρωποσύστημα, δεν είναι ζήτημα που μπορεί να το πάρει κάποιος ελαφρά, ούτε να το συζητάει και πολύ – πολύ δημόσια. Η μετάβαση από το ένα αιτιοκρατικό σύστημα σε ένα άλλο στην μεγάλη κλίμακα, ίσως να προϋποθέτει την προσωρινή αναστολή λειτουργίας της αλγορυθμικής καταγραφής των κοινωνικών τάσεων και εκφράσεων.
Με ρώτησε ένας καλός φίλος από το The Atlantic πριν από 6 εβδομάδες, τι πιστεύω για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εξέλιξή του. Απάντησα, πως η απόφαση για να επιτεθεί η Ρωσία, ξεπερνά την μισθολογική κλίμακα του Πούτιν και τα πράγματα μπορεί να μην εξελιχθούν καθόλου γραμμικά. Εάν αυτά, εξελιχθούν γραμμικά, τότε η Ουκρανία, θα είναι η νέα Πολωνια του συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ. Έτυχε να γνωρίσω ανώτατα στελέχη της Blackrock το 2011, όταν ακόμα η εταιρεία ήταν στην αρχή της πλανητικής της ανόδου. Σήμερα, μαζί με την Vanguard, ελέγχουν κεφάλαια ύψους 16 τρις δολαρίων και δεν υπάρχει σημαντική τράπεζα ή εταιρεία στον πλανήτη, στις οποίες να μην κατέχουν μετοχές.
Τέτοια υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων και πολιτικο-οικονομικής εξουσίας στα χέρια μόνο δύο εταιρειών, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με πολύ σκληρά και επαναστατικά πολιτικά μέσα ή με παγκόσμιο πόλεμο.
Τρία πρώην εκτελεστικά στελέχη της Blackrock, μετέχουν στην κυβέρνηση Μπάιντεν. Τα πράγματα λοιπόν, είναι πολύ πιο πολύπλοκα απ’ ό,τι δείχνουν και απ’ ό,τι καταλαβαίνει ο μέσος Πρωθυπουργός στον πλανήτη γη…
Follow us on Twitter
Join our Facebook page